|
دو شنبه 10 تير 1392برچسب:, :: 14:45 :: نويسنده : مهدی
قاصدک،غم دارم،غم اوارگی و دربدری،غم تنهایی و خونین جگری... قاصدک وای به من،همه از خویش مرا کی رانند، همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند... مادر من غم هاست،مهد و گهواره من ماتم هاست... قاصدک دریابم!روح من عصیان زده و طوفانیست. آسمان نگهم بارانیست... قاصدک،غم دارم، غم من صحراهاست، افق تیره او ناپیداست... قاصدک،دیگر از این پس منم و تنهایی، و به تنهای خود در هوس عیسایی، و به عیسایی خود،منتظر معجزه ای غوغایی... قاصدک،زشتم من،زشت چون چهره سنگ خارا، زشت مانند زال دنیا... قاصدک،حال گریزش دارم، می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست،شاید آن نیز فقط یک رویاست!!!
نظرات شما عزیزان:
گــاهــے میشـے تـڪیـــہ گــاهمـــ
گـاهــے سـایــہ ے ســرمـــ و گـاهــے انگیــزه ے زنـבگیمـــ شـایـבمــ بشــے همــہ ے وجـوבمــ... اصـلـا مگــــہ میشــہ بـבوטּِ تـــو ؛ بــבوטּِ " عشقتـــ" زنـבگــے ڪرב؟!... فقــط ڪافیــــہ یـه مـرב ؛" مـــــرב" بـــاشــــہ ! میشــے بیخیــالِ دنیـــا... اون میشـــہ בلیــلِ خنـده هـاتــــ... בلیــلِ زنـבگیتــــ... اصـــلـا اون میشــہ همـه ے בنیــاتــــ... 
 |
|||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
